Pamięć  RAM -  Pamięć operacyjna komputera - zwana - pamięcią RAM (Random Access Memory - pamięć o swobodnym dostępu) służy do przechowywania danych aktualnie przetwarzanych przez program oraz ciągu rozkazów, z których składa się ten program.
Pamięć RAM jest pamięcią ulotną, co oznacza, iż po wyłączeniu komputera informacja w niej zawarta jest tracona. Procesor za pomocą swojej 32-bitowej szyny adresowej może obsługiwać pamięć o pojemności 4GB.
Wielkość pamięci RAM którą można zainstalować w komputerze IMB PC jest uzależniona od szerokości magistrali adresowej.
Pierwsze komputery IBM PC z procesorem 8086/88 (popularne XT) narzuciły pewien podział pamięci, kontynuowany w następnych generacjach komputerów. Całkowity obszar 1MB RAM dostępny dla procesora 8086 został podzielony, przez konstruktorów na IBM, na dwa obszary. Pierwszy obszar obejmujący zakres 0 - 9FFF (0 - 640 KB) nazwany został pamięcią konwencjonalną, natomiast obszar o adresie A0000 do FFFFF (640 - 1 MB) to pamięć górna.

Pamięć  ROM - Pamięć ROM zwaną EPROM . Pamięć ta jest pamięcią stała co oznacza że po wytłoczeniu komputera pamięć ta nie ginie. Przechowuje ona podstawowe testy diagnostyczne mikrokomputera (POST - Power On Self Test) oraz oprogramowanie obsługujące urządzenia wejscia/wyjscia, dołączone do mikrokomputera (tzw. BIOS). Umieszczona jest w podstawce, dzięki czemu istnieje możliwość zmiany jej pojemności. Oczywiście o fakcie zmiany pojemności pamięci EPROM, musi być powiadomiony system, poprzez zmianę położenia odpowiedniej zworki na płycie głównej. Pamięć możemy również programować za pomocą odpowiedniego programu zwanego SETUP.

Pamięć  Cache - Ze względu na bardzo dużą szybkość działania współczesnych procesorów, w komputerach PC stosowana jest szybka pamięć podręczna (Cache Memory), służą do często używanych danych, stanowiąca bufor pomiędzy wolną dynamiczną pamięcią operacyjną, a szybkim procesorem. Wszystkie obecnie produkowane procesory (Pentium) wyposażone są w wewnętrzną pamięć Cache o pojemności kilku, kilkunastu kilobajtów. Pamięć oznaczana jest symbolem L1. Ponadto na płytach umieszcza się tzw pamięć zewnętrzną Cache )zwaną LP2). Do tego celu wykorzystuje się bardzo szybkie pamięci statyczne RAM o niewielkiej pojemności (256K-1m.) i o krótkim czasie dostępu kilkunastu nanosekund). Obecnie produkuje się specjalne, scalone kontrolery, które sterują pracą pamięci podręcznej. Działanie kontrolera pamięci podręcznej wyjaśnimy na przykładzie odczytu danych przez procesor z pamięci operacyjnej: żądanie odczytu danych przez procesor jest przechwytywane przez kontroler, który sprawdza czy dane ,które procesor chce odczytać znajdują się w pamięci podręcznej. W sytuacji trafienia (Cache Hit), kontroler przesyła te dane do procesora, bez konieczności czytania ich z wolnej pamięci operacyjnej, a tym samym, bez konieczności wprowadzania cykli niegotowości. W przypadku chybienia, kontroler odczytuje dane z pamięci operacyjnej, przesyła je do procesora oraz jednoczenie wpisuje je do pamięci podręcznej. Liczba trafień do całkowitej liczby odczytów jest większa niż 90%, co oznacza że ponad 90% odczytów jest dokonywanych z pamięci podręcznej, a tylko 10% ze znacznej wolniejszej pamięci głównej. Pozwala to wydatnie zwiększyć szybkość pracy komputera.

    Każdy komputer wyposażony jest w pamięć, czyli elektroniczne układy, w których można zapisać pewne informacje,
       a następnie odczytać.

    Pamięć RAM - jest to pamięć używana do ładowania programów oraz wszystkich danych wprowadzanych za pomocą klawiatury lub innych urządzeń wejściowych. przez użytkownika. Pracuje wówczas kiedy komputer jest włączony. Każde zapisanie informacji do pamięci zewnętrznej (dysk HDD, dyskietka) oraz wyłączenie komputera powoduje jego oczyszczanie. Z tego wynika , że jest pamięcią nietrwałą.

- Pamięć konwencjonalna - to pamięć w której przechowywane są przez komputer wszystkie programy narzędziowe    i użytkowe. Maksymalna ilość pamięci konwencjonalnej dostępnej dla wszystkich programów - wynosi 640 Kb.
- Pamięć górna - to pamięć o adresach od 640 Kb do 1024 Kb
- Pamięć wysoka - to pamięć powyżej 1 Mb

UWAGA!!!
Na całym świecie przyjęto ogólną zasadę oznaczania dysków zewnętrznych.

• dla napędów dyskietek elastycznych przypisujemy  litery "A" i "B";
• dla dysków twardych HDD -  przypisujemy litery od "C" do "Z"
• dla napędów CD-ROM - przypisujemy  pierwszą literę alfabetu po ostatnim dysku twardym HDD i partycji.

    Technologia przechowywania danych na dyskach jest oparta o technikę cyfrową, która rozróżnia tylko dwa stany - stan "TAK" lub stan "NIE". Stanowi "TAK" możemy np. przypisać wartość "1" natomiast "NIE" wartość "0". 
                                                                                              [ W górę ]